Czy w dobie komputerów i telefonów komórkowych, lotów na Księżyc i na Marsa można jeszcze uwierzyć, że oprócz naszego realnego świata istnieje także ten należący do umarłych? Że te światy mogą się przenikać, dawno pogrzebani wcale nie zapomnieli, co ich łączy z żywymi, a ich uczucia i emocje są równie intensywne jak kiedyś?

Dziewiętnastoletnia Iga, kończąc swoją wakacyjną wędrówkę, trafia przypadkowo do niewielkiej miejscowości Budy Leśne. Nie wie, że wymuszony okolicznościami nocleg w dzwonnicy stanie się początkiem dramatycznych wydarzeń, których stawką będzie nie tylko jej życie, ale także życie młodszej siostry.

Iga i jej przyjaciele muszą rozwikłać zagadkę, która swój tragiczny początek miała ponad półtora wieku temu, a bohaterami dramatu byli członkowie rodziny dziewczyny, o których istnieniu nie miała nawet pojęcia.

Co jest największym skarbem na Ziemi? Woda. Wieki temu Bóg Deszczu zawarł z ludźmi układ – co kilkaset lat kolejne cztery Nosicielki czterech magicznych kamieni - Łez Boga – muszą udać się na długą wyprawę, dotrzeć do tajemnej groty i odprawić magiczny rytuał, dzięki któremu ludziom nigdy nie zabraknie wody.

Bora, po śmierci rodziców wychowywana przez rodzinę wuja, tuż przed swoimi 18 urodzinami musi uciekać z bezpiecznego domu – jeśli tego nie uczyni, czeka ją życie w hańbie. Przebrana za chłopca zatrudnia się jako stajenny w oddziale królewskiej armii, który wyrusza z misją daleko poza granice ich kraju. Tak zaczyna się podróż Bory, ale jej dalszy ciąg będzie zupełnie inny, niż dziewczyna sądziła. Czeka ją obowiązek zrealizowania misji Nosicielki, a o swoim pochodzeniu z rodu jednej z nich nie miała dotąd pojęcia. Wiąże się to z wieloma niebezpieczeństwami, ale będzie też okazją do zawarcia wielu przyjaźni i spotkania prawdziwej miłości.

Zastanawiacie się czasem, ile będziecie w stanie znieść ciosów od losu, zanim stracicie przytomność?

Matylda nie przypuszczała, że padnie już po jednym, za to konkretnym, zadanym przez najbliższą jej osobę, z którą dzieliła życie przez dwadzieścia długich lat. Ale, jak to najczęściej z kobietami bywa, Matylda przytomność szybko odzyskała, poprawiła włosy i postanowiła wziąć się z życiem za bary i ruszyć do przodu już w samodzielnie obranym kierunku, na własnym zasadach. A że od czegoś należy zacząć, wyjeżdża, by odpocząć pośród mazurskiej przyrody. W odpoczynku tym wprowadza jednak zamęt znaleziony w jeziorze trup, a przy okazji poturbowany nieco przez przerażoną bohaterkę pewien przystojny mężczyzna o imieniu Jan…

Po raz kolejny (trzeci) Barbara Mikulska zabiera nas w urocze warmińsko-mazurskie ostępy, gdzie oprócz nowych bohaterów, spotkamy dobrze nam znanych z poprzednich części serii właścicieli ośrodka agroturystycznego „U Wiktora” i ich przyjaciół. No i oczywiście pewną szanowną, choć przekupną, wiedźmę. Rollercoaster emocjonalny od pierwszej do ostatniej strony. Gorąco polecam! Izabela Grabda (pisarka).

Cudowna historia, w którą wsiąkłam od pierwszych stron, a skończyłam pochłaniać – jak wszystkie książki Basi Mikulskiej – na ostatniej. Niby motyw stary jak świat: ona, on i ta trzecia, ale ta historia dopiero tu się zaczyna, a dalej nic już nie jest oczywiste. Gorąco polecam! Magda Rysa (pisarka)

W gospodarstwie agroturystycznym w Gołębiewie dużo się dzieje. Wiktor, Konstancja i babcia Mania rozwijają działalność, a po drodze przygarniają życiowych rozbitków. Najpierw do ich grona dołącza Zosia, potem jeszcze inni. Młoda kobieta nie ma za sobą dobrej i jasnej przeszłości, a teraźniejszość wciąż rzuca jej kłody pod nogi. Na szczęście ma też o kogo się troszczyć. Kiedy zaś pojawią się ludzie z pomocną dłonią, wszystkie problemy da się rozwiązać. Czy odnaleźć także miłość? Czas pokaże.

Druga część cyklu „Przekupić wiedźmę”, którego akcja rozgrywa się w urokliwej okolicy nad pięknym jeziorem. Tamtejszych mieszkańców, a w szczególności właścicieli i bywalców ośrodka „U Wiktora” wspiera i otacza opieką tajemnicza wiedźma Ludomiła.

Każdego z nas może spotkać nieszczęście, huragan, który zmiecie wszystko, a powrót do normalności wyda się niemożliwy. Tak właśnie sądzi tytułowa bohaterka tej książki, ciężko doświadczona przez los. Na szczęście ma ciotkę oraz jej przyjaciółkę. Kiedy zaproponują Zuzannie pracę nad pewnym starym pamiętnikiem, życie dziewczyny znów zmieni się diametralnie. Czy na lepsze? Istnieje na to szansa, bo po raz kolejny pojawia się wiedźma Ludomiła. I tym razem dowiemy się także, jakie były jej prawdziwe losy. Ostatni tom cyklu „Przekupić wiedźmę”.

Jaką rolę w życiu bohaterki tej książki odegrają: dwie ciotki, pamiętnik sprzed lat, bezpański pies oraz weterynarz? Nie dowiecie się, dopóki nie przeczytacie. A bardzo warto, powiem więcej – trzeba koniecznie. Iza Grabda (pisarka).

Piękna i ciepła książka jak wszystkie tej autorki. Pokazuje nieprzewidywalność losu i próby radzenia sobie z traumą. Dwutorowa historia nie pozwalała odłożyć jej na ”potem”, a wiele zwrotów akcji tylko nadaje opowieści (a nawet… dwóm) dreszczyku. Polecam z czystym sumieniem! Magda Rysa (pisarka)

Autorka po raz kolejny przenosi nas w okolice gospodarstwa agroturystycznego „U Wiktora”. Tym razem jednak poznamy nie tylko losy tytułowej bohaterki, ale także miejscowej wiedźmy Ludomiły oraz jej zapomnianej wychowanki Mariki. Wspaniała historia, która z pewnością zasłuży na Wasze uznanie. Polecam. Bibliotekarka Natalka.

Nie jest łatwo, gdy ma się naście lat i trzeba zacząć wszystko od początku, w innym mieście i nowej szkole. Dla Gosi Leszczyńskiej okazuje się to jednak względnie proste, a raczej okazałoby się, gdyby nie kilka zagadek. Czym są dziwne motyle, które pojawiają się znikąd wśród mieszkańców Abramowa? Dokąd prowadzi przejście w pobliskiej opuszczonej fabryce? I co się stało z chłopakiem, który zaginął przed dwoma laty? Gdzieś między układaniem sobie życia a budowaniem nowych przyjaźni Gosia wpada na trop prowadzący do świata, przy którym najgorsze koszmary są tylko niewinną fantazją.

Jedno jest pewne: są drzwi, których lepiej nie otwierać. Kiedy zaś sprawy ostatecznie wymkną się spod kontroli i ukochana młodsza siostra Gosi znajdzie się w straszliwym niebezpieczeństwie, walcząc z najgorszym, bezwzględnym przeciwnikiem – śmiertelną chorobą - dziewczyna i jej przyjaciele będą musieli nauczyć się, że odpowiedzialność wymaga czasem odwagi do podejmowania naprawdę szalonych decyzji, chodzenia pod prąd, przekraczania barier, a przede wszystkim wiary w niemożliwe.

Magia powraca, chociaż nikt już w nią nie wierzy. Las pamięta moc, która kilka pokoleń wcześniej sprowadziła na świat zamęt i zniszczenie. Teraz postanawia przypomnieć o niej ludziom.

Krwawa wojna domowa pogrąża Sahinrę w chaosie. Ukryty w Smutnym Lesie oddział rebeliantów przemienia się w nękającą okolicę bandę krwawych rzezimieszków. Kapitan Asger Sidort i jego trzecia kompania lekkiej jazdy dostają rozkaz spacyfikowania niedawnych sprzymierzeńców. Gdy docierają na miejsce, okazuje się, że burmistrz Soli, miasteczka położonego niedaleko starej puszczy, nie żyje. Wydaje się, że został rozszarpany przez dzikie zwierzęta, lecz porucznik Kerk Tor, wojskowy lekarz, ma wątpliwości co do prawdziwej przyczyny jego śmierci. Asger pozostaje jednak głuchy na plotki o odradzającej się magii i zamieszkujących wśród drzew bestiach.

Do czasu. Demony przeszłości zostały już uwolnione.

Ci, którzy nie odnajdą się w nowej rzeczywistości, zginą. Rebelia zmierza do ostatecznego zwycięstwa. Chciałoby się powiedzieć, że nadchodzi szczęśliwe zakończenie. Nic bardziej mylnego. Zwycięzcy nie świętują. Zwycięzcom potrzebni są wrogowie. I cóż że szuka się ich we własnych szeregach? Nie szkodzi. Grunt, aby płynęła krew. Ramię w ramię z bestialskimi przywódcami powstania kroczą okrutni kapłani bogini Horeny – liczą się tylko jej, a właściwie ich, reguły i zasady. Chodzi o to, by podporządkować sobie wszystkich.

Kapitan Sidort i jego kompania otrzymują ostatnie zadanie w tej wojnie. Pozornie proste, doprowadzi nie tylko do śmierci wielu ludzi, lecz także do rozłamu w jednolitym do tej pory oddziale. Do głosu dochodzą najgorsze instynkty. A magia? Magia rozlewa się coraz szerzej, coraz śmielej. Nawet Asger nie broni się już przed swoimi umiejętnościami…

Rzucony przez najpiękniejszą dziewczynę na roku wydziału dziennikarstwa Ernest szuka pocieszenia wśród camgirl - dziewczyn dających erotyczne show za pośrednictwem internetowej kamerki. Jedna z nich szczególnie przyciąga jego uwagę. Tajemnicza Kitsune, której tożsamość skrywa lisia maska, staje mu się bardzo bliska. Nie wie, że jest ona naprawdę bardzo blisko. Bliżej, niż mógłby się spodziewać.

A co sprawia, że "dziewczyna z kamerki" wciąż zakłada maskę i występuje przed tabunem napalonych facetów? I czy miłość w branży seksworkingu jest możliwa? Odpowiedzi wcale nie są proste i oczywiste – tak jak w prawdziwym życiu.

„Camgirl” była do tej pory najtrudniejszą książką, której napisania się podjąłem. Z pozoru lekka powieść pozostawiła szerokie pole do polemiki nad moralnością i wrażliwością. Nie odjąłem sobie tej przyjemności, by nie zabić czytelnikowi maleńkiego ćwieka. Bo wszak ten romans jest, jakby na niego nie patrzyć, również erotykiem. I tu rozciąga się właśnie ta cienka granica: wzruszać się nad losami współczesnych kochanków, czy oburzać z powodu „czystego” seksu, wyuzdania, braku zahamowani itp., itd.? Czy oni się kochają, czy tylko za przeproszeniem… no wiesz, co „za przeproszeniem”. Czy może być z tego pobożne małżeństwo z dwójką dzieci? Nie wiem. Chciałem pokazać pewien element naszego świata, który istnieje, nawet jeśli będziemy zamykali oczy i udawali, że go nie ma. Autor

Krzysiek Piersa w Camgirl łączy temperament pisarza, chcącego przełamać zastałe wzorce, i zarazem terapeuty, dla którego najważniejszymi kwestiami jest spokój i zrozumienie problemu. W efekcie jest to powieść nietypowa – z jednej strony śmiała i mocna, z drugiej zakorzeniona w fachowym podejściu do zjawiska. Bez wątpienia będzie to wstrząs, nie tylko z powodu odważnych, acz gustownych scen, ale też szerszego pokazania, kim są te słynne „dziewczyny z kamerek”. (Arkady Saulski, pisarz, dziennikarz)

Księżycowa Szarańcza ogołaca z życia kolejne światy. Teraz w zasięgu ich szczęk znalazła się Sora, dom ludzi i bobrowatych stworzeń zwanych Mik-Makami. Krwiożercze insekty odpowiadają na płynące stamtąd tajemnicze wezwanie. Yonzi Chamarovitch wraz z cesarskim kapitanem Hajmirem Genzelmayerem wyruszają w podróż przez cały Światozbiór, by zdobyć części do budowy Kolosa - potężnej broni zdolnej pokonać chitynowych agresorów. Dla dobra rodzinnej planety muszą nauczyć się współpracy ponad dawnymi konfliktami. Nie wszystko jednak idzie zgodnie z planem, okazuje się też, że wyobrażenia nie zawsze odpowiadają prawdzie, pomoc zaś może nadejść z całkiem nieoczekiwanej strony.

To powieść kultowa, a jednocześnie napływ świeżego powietrza do fantastyki. Krzysiek udowodnił, że można tworzyć opowieści bardziej lekkie, choć przecież nie infantylne. Warto wyruszyć w ten rejs, nawet po raz drugi. Arkady Saulski (Pisarz)

Niby każdy może wziąć na warsztat „Gwiezdne wojny” i napisać historię na podobną modłę. Ale nie każdy potrafi zrobić to, co udało się Piersie: stworzyć na tak oklepanym gruncie coś nowego i świeżego. A „Kroniki Światozbioru” właśnie takie są: zupełnie nowe i świeże, ze wspaniale wykreowanymi światami, problemami i bohaterami, za którymi chce się podążać nawet poza granice wszechświata. Daniel Muniowski "Strefa Czytacza"

Od inwazji Księżycowej Szarańczy minęło dziesięć lat. Zdruzgotany po stracie żony Yonzi Chamarovitch bezskutecznie próbuje znaleźć sposób na odbudowanie Kolosa i naprawienie Novy, zaniedbując córkę. Pewnego dnia zbuntowana i nieszczęśliwa nastolatka ucieka z domu. Jej celem jest odnalezienie „Odysei” i admirała Vermoniego Verganzy, marzy bowiem o gwiezdnych podróżach przy jego boku. Mezmer Tornov piastujący urząd namiestnika Cesarstwa Soryjskiego przemienił kraj w jedną wielką manufakturę wojny. Przekonany jest o nieuchronnym nadejściu kolejnej konfrontacji z Księżycową Szarańczą. Tymczasem Casandrę trawią wyrzuty sumienia z powodu tragedii, do której sama się kiedyś przyczyniła. Z każdym dniem coraz bardziej traci kontrolę nad żarłocznymi owadami, a pierwsze skrzypce zaczyna grać wśród nich Księżna – według niej wszystko, co żyje, jest tylko pożywieniem dla roju. W kierunku Sory zbliża się krążownik z Alamalu. Twórcy żywych maszyn opuścili swój świat w poszukiwaniu mechanicznej abominacji i wszystkich jej świadków. Czy mieszkańcy Sory potrafią się zjednoczyć pod rozkazami generała Hajmira Genzelmayera w obliczu nowego, stokroć większego zagrożenia? Alamalczycy bowiem tylko z daleka wyglądają jak aniołowie…

Najbardziej wyczekiwana historia polskiej fantastyki powraca i to w wielkim stylu! Krzysiek Piersa pokazał już, że można napisać humorystyczną fantastykę (steampunk w kosmosie? Dlaczego nie!) i to bez kompleksów. Teraz wraca z kontynuacją losów swoich jakże niebanalnych bohaterów. Większą, bogatszą, chwilami śmieszniejszą, chwilami jednak mroczniejszą. I na pewno mądrzejszą. Nie oderwiecie się od tej książki, gwarantuję!

- Arkady Saulski, autor bestsellerowego cyklu „Zapiski Stali”

Tu nie ma podziału na dobrych i złych. Tu są tylko ci mniej lub bardziej źli.

Gorath, ukrywający się przed prawem zabijaka i awanturnik, wpada w ręce władz i dostaje propozycję nie do odrzucenia. Ma przeniknąć do organizacji płatnych zabójców – Nocnych Cieni, zinfiltrować ich i w odpowiednim momencie wydać siepaczom panujących. W zamian uzyska darowanie win i wolność. Gorath musi stać się jednym z Cieni, a żeby poznać ich tajemniczych przywódców, musi zabijać sprawniej niż pozostali. Nocne Cienie mają jednak własne metody na zapewnienie lojalność członków. Podczas Rytuału Przejścia Gorath otrzymuje mistyczny tatuaż – o ile się go nie pozbędzie, wystąpienie przeciwko zabójcom będzie niemożliwe. Upragniona wolność wymaga od Goratha ostrożnego lawirowania między Nocnymi Cieniami, ludźmi kontrolującej go Władczyni oraz pewną gildią kupiecką z zamorskimi powiązaniami – czy jej jedynym celem jest handel luksusowymi towarami? W świecie, w którym rządzi kasta orków smoczej krwi, w którym zwykli ludzie, elfy, orki i mieszańcy tych ras starają się po prostu żyć, bardzo łatwo narazić się możnym, a służąc im, stoczyć się w mrok…

Pierwszy tom 3-częściowego cyklu.

Zwierzęco niebezpieczny Gorath, Orkowie Smoczej Krwi: Kathana Marr i Bovis Tor, elf wysokiego rodu Magister Evelon, jego uczeń Xanadu, Baronessa, kapitan piratów Czarny Żniwiarz… Wszyscy kroczą po krawędzi, za którą czeka Otchłań.

Po ucieczce niemal z paszczy smoka Gorath próbuje nacieszyć się odzyskaną wreszcie wolnością na odległych Wyspach Południowych. Niestety, brutalna wojna z ostatnimi królestwami leśnych elfów odciska ponure piętno na wyspiarskiej społeczności, a rywalizujące ze sobą przestępcze gangi działają bezwzględnie. Gorath, który szybko przekonuje się, że rozpoczęcie tu uczciwego życia nie będzie proste, oddaje swą siłę i umiejętności na ich usługi.

Wkrótce jednak dogonią go cienie przeszłości. Za sprawą jednej z dawnych klientek Nocnych Cieni i zlecenia, które od niej przyjmuje, Gorath trafia na piracki statek dowodzony przez bezwzględnego kapitana zwanego Czarnym Żniwiarzem. Ich zadaniem jest zdobycie statku Theran, zamorskiego ludu z Natanbanu, i przejęcie znajdującego się na nim pewnego artefaktu, przedmiotu pożądania jednego z Kathanów z Imperium.

Tymczasem dawny przyjaciel Goratha, elf Magister Evelon, podejmuje niebezpieczną grę z potężną Kathaną Marr. Grę, w której stawką jest nie tylko niezależność Bractwa Oświeconych, ale i przyszłość całych narodów. Oraz zwykła przyzwoitość.

Zapewniam, że łapska Goratha szybko pochwycą kolejne rzesze czytelników polskiej fantastyki. W dodatku zasłużenie, skoro autor wkłada w tworzenie powieści nie tylko ogrom pracy, ale i duszę. Polecam, zachęcam, dziękuję i czekam na więcej! Marek Zychla (autor m.in. „Wi@rus”,„Sitko”, „Ior”, „Bezmiłość”)

Sen budzi się w zimowym lesie sama. Co gorsza, nie pamięta ze swego życia prawie niczego poza imieniem. W przebłyskach denerwujących wizji pojawia się szklana góra i chłopak o szarych oczach. Kim był? Czy to on zrzucił ją w przepaść i zostawił na pewną zgubę? A przecież wydaje się jej, że go kocha. Czy można kochać wroga? To nie jest jednak największy problem dziewczyny. Kiedy wśród okrytych śniegiem drzew odnajduje ją elfka - zabójczyni, Sen rozumie, że śmierć wcale nie odpuściła, że wciąż musi przed nią uciekać. Pomaga jej w tym młoda czarownica Lawa. Obie wyruszają do Pamary, miasta magów, tam bowiem Sen może odnaleźć maga, który odebrał jej wspomnienia, a Lawa się szkolić. W drodze towarzyszy im Myrddin, gadający kot, jakoby człowiek, a nawet mag, za swoje przewiny zaklęty w kocią skórę. W ślad za Sen podąża jednak niestrudzenie pragnąca ją zabić elfka oraz… Bóg Śmierci, przybierający najczęściej postać białego kruka, z którym dziewczyna jest dziwnie powiązana. Po pełnej niebezpieczeństw podróży docierają do Pamary. Czy dziewczynom uda się zrealizować swoje cele? Oto jest pytanie.

Burza uciekł z więzienia i przeszedł przez 26 wymiarów, siejąc spustoszenie, po czym zniknął. Legendarni kosmiczni Likwidatorzy poszukują go, by zatrzymać rozpoczętą apokalipsę. W Cesarskich Ogrodach Ukraińskich na terenie dawnego Czarnobyla ukrywa się ktoś, kto być może jest w stanie im pomóc. W głuszy jednego z wymiarów swój plan realizuje tajemnicza wiedźma, dysponująca listami dwojga kochanków, których miłość zniszczyła światy. Na pustyni, gdzie niegdyś znajdowały się Stany Zjednoczone Ameryki, nad Radioaktywną Ruiną powiewa polska flaga, a „Polaczek” mianuje się bożym pomazańcem. Po dziurawym uniwersum włóczą się wojska Dzieci Burzy, mordując życie i odmieniając dusze…

„Dzieci Burzy” nie da się przyporządkować do żadnego popularnego podgatunku. Zaawansowana technika przenika się z magią, współczesność z fantasy, mitologie z religiami monoteistycznymi, smok zieje ogniem, po Czarnobylu kłusują konie niezwykłej rasy: fratres nivis – bracia śniegu. Dzieje się!

Przed wiekami Najwyższy Smok Neru podarował jednemu z elfich plemion smocze skrzydła. Miał być to znak wiecznego przymierza z bóstwem oraz sygnał dla wszystkich ludów, że to właśnie Nilirowie (Wybrani) będą sprawować władzę nad całym światem.
Niestety, wiarołómstwo części członków plemienia i postawienie na miejscu Najwyższego Smoka Wilczej Pani sprawia, że ustalony porządek upada, elfy tracą skrzydła, a całe Imperium złożone z wielu ludzkich i elfich królestw zaczyna się rozpadać, nękane coraz częstszymi i coraz bardziej zaciętymi wojnami.
Gdy podczas kolejnej rebelii ginie król Nilirów, a jego żona w walce o pomstę zostaje poważnie ranna i popada w obłęd, losy państwa musi wziąć na swe barki młodziutka księżniczka. Lecz to dopiero początek jej problemów. Królowa wymyśla sposób na połączenie zwaśnionych elfich królewstw. W swoim obłędzie nie zważa na osobiste szczęście córki, a przede wszystkim nie widzi, że realizacja tego planu zagrozi jej rodowi, a nawet całemu Imperium.
Varila – wspierana przez najbliższych, między innymi: mentorkę - smoczycę, przyjaciółkę z kapłańskiego plemienia elfów oraz ukochanego mężczyznę – szuka sposobu na ocalenie wszystkiego, co jest jej drogie.

Brawurowo rozpoczęty cykl fantasy, którego debiutująca autorka ma… 16 lat.

Jeśli myśleliście, że granice fantasy zostały już określone, to jesteście w błędzie. Właśnie przesunięto je nawet… poza granice kosmosu.

Kiedy wydaje się, że wszystko wróci na swoje miejsce, zło świata zostało pokonane, a bohaterowie mogą wreszcie odpocząć, zająć się rodzinami, wychowywaniem dzieci i odbudowywaniem świata, nadciąga… Co? Zło. Najprawdziwsze Zło. Monstrualne i niewyobrażalne, bo zrodzone, a właściwie rozrośnięte w głębinach wszechświata. Idzie i pożera, wiecznie nienasycone, wiecznie głodne i spragnione. Hoduje światy i zaraża je złem. Po co? Bo dzięki temu żyje i pęcznieje.

Czy naszym bohaterom, zmęczonym już jednak poprzednimi bojami uda się ocalić świat przed naprawdę ostateczną zagładą? Nie będzie to proste, zwłaszcza że Najczystsze Zło umie dobierać sobie pomocników. Wszystko wskazuje na to, że nawet bóg Dagda stanie po jego stronie, nie bacząc na konsekwencje. Na szczęście Arduinna, pani życia i miłości, pozostaje wierna rodzajowi ludzkiemu. A gdy ściągnie do pomocy swoją bliźniaczą siostrę… Śmierć, wtedy dopiero się zakotłuje.

Brawurowe zakończenie irlandzkiego cyklu o walce dobra ze złem, które trzeba przeczytać! Dwie pierwsze części: „Scheda gigantów” i „Kopiec nimf” znacie już doskonale.

Oto drugi tom przygód Kuby, jego siostry Agnieszki oraz towarzyszącej im grupy nietuzinkowych bohaterów! Przepełniona akcją kontynuacja gorąco przyjętej przez czytelników „Schedy Gigantów” zapewni Wam kilka godzin wspaniałej lektury, która czasem bawi, czasem wzrusza do łez, a cały czas trzyma w napięciu.

Ludzie świętują zwycięstwo nad wiedźmą Badb, nie mając pojęcia, że pomogli sięgnąć po władzę wyjątkowemu złu. Złu, któremu zbyt dobrze z oczu patrzy, by wzbudzić w królu Jakubie lęk. Nie dziwcie się, skoro jest ono piękniejsze od wschodów czy zachodów słońca! I nienawidzi mężczyzn z całego… Czego? Serca? Nie, serce Greine – bo o tej królowej nimf tu mowa – już dawno pękło, a nienawiść wypełniła zarówno ją, jak i ósemkę jej podopiecznych, irlandzkich Banshee. I chociaż pojawiają się kolejni chętni do objęcia tronu po zamordowanym Dagdzie, to daleko im do potęgi płynącej z Kopca Nimf!

Kto zginie, kto przetrwa, kto zdradzi?! A komu dopisze szczęście w tej nawałnicy nieszczęść? Każdemu, kto sięgnie po „Kopiec Nimf”!

Słyszycie stąpnięcia? Giganci zmierzają do klifów Moheru, a od ich kroków drży szmaragdowa wyspa - Irlandia! Te twarze! Te mięśnie…! Naprzeciw kroczy diaboliczna Badb, wiedźma o śmiertelnym apetycie na wszelkie życie. Światu grozi całkowita.

Gotowi na olbrzymią porcję przygód pełnych niebezpieczeństw i nieprzewidywalnych? Na wojnę o przetrwanie ludzkości? Na morze krwi i romantyczną miłość w szalejącym wokół piekle? Na podróż w Zaświaty? Zapnijcie pasy i w drogę! W ślad za Kubą, który właśnie bukuje bilet do Irlandii. Nie ma pojęcia, że zamiast spokojnej pracy u boku przyjaciół czeka go przyszłość wprost z legend, wymagająca królewskich decyzji oraz heroicznych czynów. Czy okaże się godny przywilejów, które zgotowało mu przeznaczenie? Wystarczająco odważnym i charyzmatycznym, by poruszyć mieszkańców po obu stronach świata? A może odwaga polega właśnie na tym, by przyznać się do strachu przed odpowiedzialnością?

„Scheda gigantów” to żadna tam bajeczka o skrzatach czy czterolistnej koniczynie! To międzyrasowa wojna okrutna i bezwzględna! Marek Zychla udowadnia, że fantasy wciąż skrywa krainy, o jakich poza koszmarami niewielu kiedykolwiek śniło. Po raz kolejny przybliża nam odległe mity, raz na zawsze demaskując swoje celtyckie fascynacje! Dlatego ja już dziękuję bogini Arduinie, że zdołał przekuć je w tak rewelacyjną powieść, a Wy podziękujecie – jestem tego pewna – całkiem niedługo. Polecam! Marta Sobiecka

Cierpliwość jest cnotą. Ale bywa też zabójcza…

Pracujący w spółdzielni mieszkaniowej Marek Olszewski dostaje polecenie sprawdzenia, do kogo należy stary samochód porzucony na jednym z osiedlowych parkingów. Szybko wychodzi na jaw, że auto stanowi arenę makabrycznej zbrodni. Marek, razem ze swoją przyjaciółką Pauliną, postanawiają wyjaśnić tajemnicę przestępstwa. Współpracując z nieustępliwym i bezkompromisowym komisarzem Zawadzkim, rozplątują misterną nić prowadzącą do rozwikłania zagadki, której korzenie sięgają czasów Polski Ludowej. Im jednak więcej szczegółów odkrywają, tym większe niebezpieczeństwo zawisa nad ich głowami.

Rozgrywający się w Katowicach, na dwóch płaszczyznach czasowych, kryminał zabiera czytelnika we wciągającą podróż, po której nawet stojące na parkingu samochody mogą wyglądać podejrzanie i budzić strach.

Piotr Żymełka - urodzony w latach osiemdziesiątych, ukończył informatykę na Politechnice Śląskiej w Gliwicach i pracuje jako programista. Pisze w czasie wolnym i w tak zwanym międzyczasie. Na portalu film.org.pl regularnie mierzy się z X muzą. Jego teksty ukazywały się na łamach czasopisma „Pixel”, a debiut książkowy to dobrze przyjęta powieść „Cień Templariuszy” (2021), stanowiąca hołd dla przygód Indiany Jonesa oraz twórczości Clive’a Cusslera.

Mąż i ojciec. Entuzjasta dobrej kawy oraz początkujący frankofil. Od zawsze rozkochany w popkulturze, wielki miłośnik Kina Nowej Przygody, a także zapalony czytelnik literatury prawie wszelakiej i komiksów.